കേള്‍വി...

 

മോനേ, പറഞ്ഞാല്‍ കേള്‍ക്കണം കേട്ടോ... എഴുന്നേറ്റെ നേരം വെളുത്തു... കുട്ടിക്കാലത്ത് നമ്മുടെ അമ്മയുടെ വാത്സല്യവും ശാസനയും നിറഞ്ഞ ഈ ശബ്ദം കേട്ട്  ഉറക്കമുണര്‍ന്നിട്ടുള ഒരു ദിനമെങ്കിലും നമ്മുടെ ജീവിതത്തില്‍ ഉണ്ടാകും. നമ്മുടെ കിളിക്കൊഞ്ചലുകള്‍ ശക്തമായ ഭാഷയായി രൂപപ്പെടുന്നതിന് പിന്നിലും ഈ കേള്‍വിയുടെ സാന്നിധ്യത്തിന് വലിയ പങ്കുണ്ട്.

കേള്‍ക്കുക എന്നത് നന്നേ പ്രധാനമായതുകൊണ്ടാകണം വിശുദ്ധ ബൈബിളില്‍ കേള്‍വിക്ക് ഇത്രമാത്രം പ്രാധാന്യം കാണുന്നത്. വിശുദ്ധ ഗ്രന്ഥത്തില്‍ 1600 പ്രാവശ്യം കേള്‍വി എന്ന പദം ഉപയോഗിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഈപ്ര പഞ്ചത്തിന്‍റെ  ഉല്പത്തിക്കുപിന്നിലും ഉണ്ടാകട്ടെ എന്ന ദൈവസ്വരത്തിന്‍റെ ശ്രവണം ഉണ്ടായിരുന്നു. തന്‍റെ തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ട ജനമായ ഇസ്രയേലിനോടും യഹോവ ആവശ്യപ്പെടുന്നതും “ഇസ്രായെലേ നീ കേള്‍ക്കുക എന്നാണ്” ‘സാമുവല്‍ സാമുവല്‍’ എന്ന യഹോവയുടെ സ്വരത്തിനോടുള്ള പ്രത്യുത്തരമായിരുന്നു ഇസ്രായേലിന്‍റെ ശക്തനായ സാമുവല്‍ പ്രവാചകന്‍റെ ഉദയം. പുതിയ നിയമത്തിന്‍റെ ആദ്യ അദ്ധ്യായങ്ങളിൽ കര്‍ത്താവിനു വഴിഒരുക്കുവാനും മാനസാന്തരത്തിന് യോചിച്ച ഫലം പുറപ്പെടുവിക്കനുമുള്ള സ്നാപകന്‍റെ ആഹ്വാനമാണ് നാം കേള്‍ക്കുന്നത്. രക്ഷാകര യാത്രക്കിടയിലെ സുപ്രധാന പ്രബോധനങ്ങളിലും ക്രിസ്തു മൊഴിയുന്നതും “കേള്‍ക്കാന്‍ ചെവിയുള്ളവന്‍ കേള്‍ക്കട്ടെ” എന്നാണ്.

                               കേള്‍ക്കുക എന്നതിന് സ്നേഹിക്കുക എന്നൊരു ഭാഷ്യമുണ്ടെന്നു തോന്നുന്നു. “നീ കേള്‍ക്കുന്നുണ്ടോ...നീ കേട്ടില്ലല്ലോ....” തുടങ്ങിയ പദപ്രയോഗങ്ങളെല്ലാം കടന്നുവരുന്നത്‌ നമ്മുക്കിടയിലെ സ്നേഹസംഭാഷണങ്ങളിലാണ്‌. അതുകൊണ്ടായിരിക്കാം നല്ല ഒരു ശ്രോതാവിനേ നല്ല ഒരു സുഹൃത്താകാന്‍ സാധിക്കു എന്ന് പറയുന്നത്. ക്രിസ്തുവിന്‍റെ വചനങ്ങള്‍ ശ്രവിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന മറിയത്തോട് തന്നെ സഹായിക്കാന്‍ മര്‍ത്ത പറയുമ്പോള്‍ മറിയം നല്ല ഭാഗം തിരഞ്ഞെടുത്തിരിക്കുന്നു അത് അവളില്‍നിന്നു എടുക്കപ്പെടുകയില്ലെന്നാണ് ഗുരു മൊഴിയുന്നത്.  പാപിനിയായ സ്ത്രീയെ കല്ലെറിയാന്‍ വരുന്നവരെ നിശബ്ദനായി ശ്രവിക്കുന്ന ഗുരുമുഖത്തും ആ സ്നേഹഭാവം പ്രകടമായി കാണാന്‍ സാധിക്കുന്നുണ്ട്. കുരിശുമരത്തിലെ ഭീതിതമായ വേദനയുടെ നടുവിലും തന്നോടുകൂടെ ക്രൂശിക്കപ്പെട്ടവന്‍റെ “യേശുവേ ഞാന്‍ നിന്‍റെ രാജ്യത്തുവരുമ്പോള്‍ എന്നെയും ഓര്‍ക്കണമേ” എന്ന അപേക്ഷ കേള്‍ക്കുവാന്‍ മനസ്സുകാണിക്കുന്നതും ക്രിസ്തുവിന്‍റെ ഈ സ്നേഹഭാവത്തിന്‍റെ പ്രതിഭലനമാണ്.

          ഇനിയും, ‘കേള്‍ക്കുക’ എന്ന് പറയുന്നതിന് ഹൃദയത്തിന്‍റെ നിഷ്കളങ്കമായ ഒരവസ്ഥ എന്നൊരര്‍ത്ഥം ഉള്‍കൊള്ളുന്നുണ്ട്. പാപം ചെയ്ത ആദിമാതപിതാക്കള്‍ തോട്ടത്തില്‍ ദൈവത്തിന്‍റെ ശബ്ദം കേള്‍ക്കുമ്പോള്‍ ഓടിഓളിക്കുകകയാണ് ചെയ്യുന്നത്. പാപവസ്ഥയില്‍ കഴിയുന്ന ഒരുവന് മനസാക്ഷിയുടെ സ്വരംപോലും അപരിചിതമായി തീരുമെന്നത് ജീവിത യാത്രയില്‍ നാം തിരിച്ചറിയുന്ന പാഠം. അപരന്‍റെ നേട്ടങ്ങളിലും, കണ്ടെത്തലുകളിലും, സന്തോഷവര്‍ത്തമാനങ്ങളിലും അവരെ കേള്‍ക്കാന്‍ സാധിക്കാതെ വരുന്നതും നമ്മിലൊളിഞ്ഞുകിടക്കുന്ന അസൂയയുടെയും അഹങ്കാരത്തിന്‍റെയും പ്രതിഭലനമാണ്.

                   തന്നെ വില്ങ്ങുവയ്ക്കാന്‍ വരുന്നവരുടെ കൂട്ടത്തിലുണ്ടായിരുന്ന ഒരു പടയാളിയുടെ വേര്‍പ്പെട്ടകാത് സൗഖ്യപ്പെടുത്തുന്ന ഗുരു നിശബ്ദനായി നമ്മോടു മോഴിയുന്നത് ഇതായിരിക്കാം; ഇനിമേല്‍ കേള്‍ക്കേണ്ട നന്മയുടെ വചസ്സുകളെ നീ കേള്‍ക്കതിരിക്കരുത്.......അപരന്‍റെ നിലവിളിയെ നീ ത്യചിക്കരുത്...... കാരണം, നിനക്കുവേണ്ടി മരണംവരിച്ചു നിന്നെ രക്ഷിച്ച എനിക്ക് നിന്‍റെ കാതുകളെ ആവശ്യമുണ്ട്.....എനിക്ക് പ്രവര്‍ത്തിക്കാന്‍ നിന്നെ എനിക്കാവശ്യമുണ്ട്....